پلیمرهای هوشمند 5- پلیمرهای یونومری خود ترمیم شونده

هنگامی که آسیب در مواد معمول رخ می دهد نیاز به دخالت انسان برای شناسایی، تعمیر یا جایگزینی آن بخش از سیستم وجود دارد در حالیکه تشخیص خودکار آسیب و بهبود آن از خواص منحصر به فرد سیستم های بیولوژیکی است مانند لخته شدن خون، التیام یک استخوان شکسته، و تعمیر بافت آسیب دیده. در همین راستا و به تقلید از این ویژگی های منحصر به فرد در طبیعت و الهام از فرآیندهای بیولوژیکی، پژوهشگران اقدام به توسعه مواد هوشمند خود ترمیم شونده نموده اند. مواد هوشمند به صورت خودکار قادر به تشخیص و درمان آسیب هستند که دارای پتانسیل لازم برای کاهش هزینه ها در کنار کاهش میزان تعامل انسان، به حداقل رساندن خرابی و کاهش نیاز برای جایگزینی قطعه در سیستم می باشند. بر خلاف خودترمیم شونده های معمول که حاوی میکروکره ها یا لوله های حاوی یک عامل ترمیم کننده هستند و از طریق ابزارهای شیمیایی بهبود می یابند و انتظار نمی رود که بتوانند آسیب های ماکروسکوپی و تحت انرژی بالا مانند سوراخ شدن و یا شکستگی را ترمیم کنند آینومرهای خود ترمیم شونده این توانایی را دارند که در دوره زمانی کوتاهی تخریب حاصله را به صورتی مستقل برگردانند و به مراتب کمترین هزینه ساخت و تهیه را نیز دارند. در آینومرها توانایی خودترمیمی به طبیعت ماده که پاسخی ذاتی است برمی گردد و نه به طراحی سیستم. این امر به صورت خودکار و آنی، و بدون دخالت دست اتفاق می افتد. در این نوشتار، مروری بر کار خودترمیمی آینومرها، مکانیسم و روش های مورد استفاده برای بررسی این پاسخ منحصر به فرد به ویژه ضربه گلوله (بالستیک) ارائه شده است.